Z Kijk, woordvrees, dat is de nieuwe favoriete hobby van de zogenaamd verlichte denkers. Ze zijn zo bang van een handvol letters, dat je zou denken dat woorden plots giftig zijn geworden. En sociale media, ooit de arena van vrije meningsuiting, lijkt nu meer op een slagveld waar 'foute' woorden je direct tot paria maken. Zeg maar dag tegen open discussie, en hallo naar een wereld waarin elke afwijkende mening je stempelt als haatzaaier.
Dan hebben we het etiket 'extreemrechts', dat tegenwoordig zo wijdverspreid is dat je het bijna als een compliment zou beginnen te zien. Beetje sympathie voor boeren? Extreemrechts! Kritisch over het klimaatbeleid? Radicaal! En laten we de grote groene leugen niet vergeten: alles is 'duurzaam', totdat je ziet dat het milieu eronder lijdt. Windmolens die vogels uit de lucht plukken, bossen die gekapt worden voor 'groene' biomassa. Ah, de hypocrisie!
Woorden als fascist, racist en nazi zijn zo vaak misbruikt dat ze hun betekenis verliezen. Ze zijn net als die oude vaatdoeken in de keuken: ze nemen niets meer op en je weet niet meer wat je ermee aan moet. En dan het hele links-rechts circus. Links is niet meer wat het was, en rechts al helemaal niet. Iedereen is bezig met een politiek steekspel waar niemand meer de regels van kent.
Tenslotte, de 'democratie' waar we zo trots op zijn, lijkt wel een schip dat lekgeslagen is. De mensen die het zouden moeten beschermen, roepen om minder democratie om het te 'redden'. En onze media, zogenaamd de hoeders van het vrije woord, sluiten liever de luiken dan dat ze een onwelgevallige mening tolereren. De EU, die oude vriend, duwt ons zachtjes maar zeker richting een toekomst waarin censuur de norm is. En de Orwelliaanse meningenpolitie? Die staat klaar om elk woord dat niet in hun straatje past, te verdraaien of te verbannen. Vrijheid van meningsuiting? Die lijkt zo langzamerhand een sprookje uit vervlogen tijden.
Dan hebben we het etiket 'extreemrechts', dat tegenwoordig zo wijdverspreid is dat je het bijna als een compliment zou beginnen te zien. Beetje sympathie voor boeren? Extreemrechts! Kritisch over het klimaatbeleid? Radicaal! En laten we de grote groene leugen niet vergeten: alles is 'duurzaam', totdat je ziet dat het milieu eronder lijdt. Windmolens die vogels uit de lucht plukken, bossen die gekapt worden voor 'groene' biomassa. Ah, de hypocrisie!
Woorden als fascist, racist en nazi zijn zo vaak misbruikt dat ze hun betekenis verliezen. Ze zijn net als die oude vaatdoeken in de keuken: ze nemen niets meer op en je weet niet meer wat je ermee aan moet. En dan het hele links-rechts circus. Links is niet meer wat het was, en rechts al helemaal niet. Iedereen is bezig met een politiek steekspel waar niemand meer de regels van kent.
Tenslotte, de 'democratie' waar we zo trots op zijn, lijkt wel een schip dat lekgeslagen is. De mensen die het zouden moeten beschermen, roepen om minder democratie om het te 'redden'. En onze media, zogenaamd de hoeders van het vrije woord, sluiten liever de luiken dan dat ze een onwelgevallige mening tolereren. De EU, die oude vriend, duwt ons zachtjes maar zeker richting een toekomst waarin censuur de norm is. En de Orwelliaanse meningenpolitie? Die staat klaar om elk woord dat niet in hun straatje past, te verdraaien of te verbannen. Vrijheid van meningsuiting? Die lijkt zo langzamerhand een sprookje uit vervlogen tijden.
Z Kijk, woordvrees, dat is de nieuwe favoriete hobby van de zogenaamd verlichte denkers. Ze zijn zo bang van een handvol letters, dat je zou denken dat woorden plots giftig zijn geworden. En sociale media, ooit de arena van vrije meningsuiting, lijkt nu meer op een slagveld waar 'foute' woorden je direct tot paria maken. Zeg maar dag tegen open discussie, en hallo naar een wereld waarin elke afwijkende mening je stempelt als haatzaaier.
Dan hebben we het etiket 'extreemrechts', dat tegenwoordig zo wijdverspreid is dat je het bijna als een compliment zou beginnen te zien. Beetje sympathie voor boeren? Extreemrechts! Kritisch over het klimaatbeleid? Radicaal! En laten we de grote groene leugen niet vergeten: alles is 'duurzaam', totdat je ziet dat het milieu eronder lijdt. Windmolens die vogels uit de lucht plukken, bossen die gekapt worden voor 'groene' biomassa. Ah, de hypocrisie!
Woorden als fascist, racist en nazi zijn zo vaak misbruikt dat ze hun betekenis verliezen. Ze zijn net als die oude vaatdoeken in de keuken: ze nemen niets meer op en je weet niet meer wat je ermee aan moet. En dan het hele links-rechts circus. Links is niet meer wat het was, en rechts al helemaal niet. Iedereen is bezig met een politiek steekspel waar niemand meer de regels van kent.
Tenslotte, de 'democratie' waar we zo trots op zijn, lijkt wel een schip dat lekgeslagen is. De mensen die het zouden moeten beschermen, roepen om minder democratie om het te 'redden'. En onze media, zogenaamd de hoeders van het vrije woord, sluiten liever de luiken dan dat ze een onwelgevallige mening tolereren. De EU, die oude vriend, duwt ons zachtjes maar zeker richting een toekomst waarin censuur de norm is. En de Orwelliaanse meningenpolitie? Die staat klaar om elk woord dat niet in hun straatje past, te verdraaien of te verbannen. Vrijheid van meningsuiting? Die lijkt zo langzamerhand een sprookje uit vervlogen tijden.
0 Reacties
0 Deel acties