Miriam Koesen

heeft een foto toegevoegd

2020-02-09 19:42:50 -

Tijden veranderen en voor mij persoonlijk gaat het te snel.
Ik mis het Nederland waarin ik ben opgegroeid.
We gingen naar de platenzaak om singeltjes te beluisteren en eventueel te kopen.
Iedereen ging naar Vroom en Dreesmann.
Toen hadden winkels gewoon vier muren in plaats van drie W's.
En naar de stad gaan was een belevenis.
We hadden tradities. Tradities die nu niet meer kunnen of die steeds meer worden afgeschaft.
Omdat men ze discriminerend vindt of omdat het niet bij een multiculti-samenleving past.
Veel dingen worden verboden, omdat ze uit de hand lopen.
De vreugdevuren bij Duindorp, vuurwerk, etc.
Als je 's avonds ging fietsen dan zat er werkende verlichting op je fiets en voor een rood stoplicht stopte je.
Als je in een rode bus stapte, dan was dat een stadsbus en een gele een streekbus.
En een kaartje kopen bij de chauffeur was normaal. Die man behandelde je met respect.
Een trein had een vishakenlogo erop en kaartjes werden voorzien van een gaatje als de conducteur kwam controleren.
En dat was een belevenis, want treinpersoneel had aanzien.
En om de trein te laten vertrekken stak de machinist z'n hoofd naar buiten en zwaaide de conducteur met z'n vertrekstaf.
En in de Intercity was de koffie standaard aanwezig en geen uitzondering op de regel.
Spelen deed je buiten. Met een hoop herrie en geschreeuw en natuurlijk haalde je kattenkwaad uit. Dat hoorde bij het opgroeien.
Overvallen, inbraken en zakkenrollerij haalde de krant nog.
Gewoon omdat ze niet aan de orde van de dag waren.
En als je met je kattenkwaad de politie tegenkwam, dan schrok je en gedroeg je respectvol in de hoop dat ze niet naar je ouders gingen.
Als het donker werd, dan was je thuis binnen.
Jeugd 's avonds of 's nachts op straat kwam bijna niet voor. Behalve als ze op stap gingen naar de disco of de kroeg.
Je luisterde naar de radio en nam je favoriete muziek op met je cassetterecorder.
En oma luisterde naar de plaatselijke piraat met z'n piratenmuziek.
Piraat zijn was toen nog een kat en muisspel in plaats van een grote misdaad waar tegenwoordig zelfs boobytraps geplaatst worden om de controleurs buiten te houden.
Koeien stonden in de wei en niet in een megastal en ze waren nog gewoon onderdeel van de natuur in plaats van slecht voor het milieu.
De post kwam iedere werkdag en zaterdag en je wist ook dat je post goed verzorgd werd, want het waren beëdigde postbeambten in plaats van bijbaantjes voor iedereen.
En bellen?
Als je niet thuis was dan was je niet bereikbaar. Lekker rustig.
En als je dan toch moest bellen dan ging je naar een telefooncel.
Ziektekosten?
Je verzekerde je voor 25 gulden per maand en van eigen risico en eigen bijdrages hadden we nog niet gehoord.
En was er iets ernstigs dan ging je gewoon naar de eerste hulp. Dat was toen normaal.
Ben ik tegen vooruitgang?
Absoluut niet, maar onze vooruitgang voelt langzaam maar zeker als onze ondergang.
Betalen om te mogen sparen, betalen om belastingaangifte te mogen doen, betalen omdat je niet alles vergoed krijgt van de zorgverzekering waar veel mensen niet eens het geld voor hebben om het te betalen...
Overal moet over gediscussieerd worden en zelfs gebakjes moeten van naam veranderen omdat de naam niet meer mag.
Er komen verboden om de hoek kijken waarvan je je afvraagt wat anderen ermee te maken hebben, zoals het verbod op zonnebanken waar men nu om vraagt.
Niets is meer goed, alles is slecht.
Je auto, je gezondheid, het milieu,...
Alles moet anders.
Zelfs de natuur is slecht voor het milieu.
Ik mis het Nederland van mijn jeugd,
dat had de jeugd van tegenwoordig ook heel leuk gevonden als ze niet wisten wat ze nu weten.
En dat zal helaas nooit terugkomen.

(Ik heb deze tekst mogen "lenen", omdat het kan en omdat het past...)

Tijden veranderen en voor mij persoonlijk gaat het te snel. Ik mis het Nederland waarin ik ben opgegroeid. We gingen naar de platenzaak om singeltjes te beluisteren en eventueel te kopen. Iedereen ging naar Vroom en Dreesmann. Toen hadden winkels gewoon vier muren in plaats van drie W's. En naar de stad gaan was een belevenis. We hadden tradities. Tradities die nu niet meer kunnen of die steeds meer worden afgeschaft. Omdat men ze discriminerend vindt of omdat het niet bij een multiculti-samenleving past. Veel dingen worden verboden, omdat ze uit de hand lopen. De vreugdevuren bij Duindorp, vuurwerk, etc. Als je 's avonds ging fietsen dan zat er werkende verlichting op je fiets en voor een rood stoplicht stopte je. Als je in een rode bus stapte, dan was dat een stadsbus en een gele een streekbus. En een kaartje kopen bij de chauffeur was normaal. Die man behandelde je met respect. Een trein had een vishakenlogo erop en kaartjes werden voorzien van een gaatje als de conducteur kwam controleren. En dat was een belevenis, want treinpersoneel had aanzien. En om de trein te laten vertrekken stak de machinist z'n hoofd naar buiten en zwaaide de conducteur met z'n vertrekstaf. En in de Intercity was de koffie standaard aanwezig en geen uitzondering op de regel. Spelen deed je buiten. Met een hoop herrie en geschreeuw en natuurlijk haalde je kattenkwaad uit. Dat hoorde bij het opgroeien. Overvallen, inbraken en zakkenrollerij haalde de krant nog. Gewoon omdat ze niet aan de orde van de dag waren. En als je met je kattenkwaad de politie tegenkwam, dan schrok je en gedroeg je respectvol in de hoop dat ze niet naar je ouders gingen. Als het donker werd, dan was je thuis binnen. Jeugd 's avonds of 's nachts op straat kwam bijna niet voor. Behalve als ze op stap gingen naar de disco of de kroeg. Je luisterde naar de radio en nam je favoriete muziek op met je cassetterecorder. En oma luisterde naar de plaatselijke piraat met z'n piratenmuziek. Piraat zijn was toen nog een kat en muisspel in plaats van een grote misdaad waar tegenwoordig zelfs boobytraps geplaatst worden om de controleurs buiten te houden. Koeien stonden in de wei en niet in een megastal en ze waren nog gewoon onderdeel van de natuur in plaats van slecht voor het milieu. De post kwam iedere werkdag en zaterdag en je wist ook dat je post goed verzorgd werd, want het waren beëdigde postbeambten in plaats van bijbaantjes voor iedereen. En bellen? Als je niet thuis was dan was je niet bereikbaar. Lekker rustig. En als je dan toch moest bellen dan ging je naar een telefooncel. Ziektekosten? Je verzekerde je voor 25 gulden per maand en van eigen risico en eigen bijdrages hadden we nog niet gehoord. En was er iets ernstigs dan ging je gewoon naar de eerste hulp. Dat was toen normaal. Ben ik tegen vooruitgang? Absoluut niet, maar onze vooruitgang voelt langzaam maar zeker als onze ondergang. Betalen om te mogen sparen, betalen om belastingaangifte te mogen doen, betalen omdat je niet alles vergoed krijgt van de zorgverzekering waar veel mensen niet eens het geld voor hebben om het te betalen... Overal moet over gediscussieerd worden en zelfs gebakjes moeten van naam veranderen omdat de naam niet meer mag. Er komen verboden om de hoek kijken waarvan je je afvraagt wat anderen ermee te maken hebben, zoals het verbod op zonnebanken waar men nu om vraagt. Niets is meer goed, alles is slecht. Je auto, je gezondheid, het milieu,... Alles moet anders. Zelfs de natuur is slecht voor het milieu. Ik mis het Nederland van mijn jeugd, dat had de jeugd van tegenwoordig ook heel leuk gevonden als ze niet wisten wat ze nu weten. En dat zal helaas nooit terugkomen. (Ik heb deze tekst mogen "lenen", omdat het kan en omdat het past...)

1 Reacties 1 Deel acties