Dictatuur
(Deze column verscheen in De Andere Krant van 29 april)
Een dictatuur vestigt zich niet van de ene op de andere dag. Het is een proces dat betrekkelijk langzaam begint en vervolgens versnelt. Het is alleen te stoppen als het nog niet te laat is.
Dictatuur is een situatie waarin bestuurders kunnen doen wat ze willen zonder dat ze daarover rekenschap moeten afleggen. Het is een situatie waarin die bestuurders zich niet aan wetten en regels houden, en de bevolking daar juist onder bedelven. Het is een situatie waarin een regering totale controle neemt over de bevolking maar die bevolking geen enkele controle heeft over de regering. En dat is precies wat zich nu aan het voltrekken is.
We hebben te maken met een landsbestuur dat zich nauwelijks nog iets aantrekt van democratische beginselen en wetten, en weigert rekenschap af te leggen over het wanbestuur dat de ene crisis op de andere stapelt, daarbij gesteund door de rechterlijke macht die iedere rechtsgang van burgers tegen de staat bij voorbaat kansloos maakt. Bestuurders passeren openlijk de volksvertegenwoordiging om hun zin door te drijven, zonder daarvoor berecht te worden. Ministers kunnen zomaar miljarden kwijtraken zonder daarover op het matje geroepen te worden, maar als wij meer dan honderd euro uitgeven, moeten we gecontroleerd worden. Is onze uitleg niet naar de zin van de bank (die zich beroept op overheidsdwang) dan wordt onze rekening geblokkeerd waardoor we worden uitgesloten van het betalingsverkeer, en overleven in de praktijk onmogelijk wordt.
Wie tegen al deze ontwikkelingen bezwaar maakt, wordt door de AIVD beschuldigd van ‘radicaliseren’, wordt een ‘anti-overheidsdenker’ genoemd en een ‘bedreiging voor de democratie’. Maar wie radicaliseert er nou werkelijk? Wie anders dan een overheid die zich openlijk tegen de bevolking keert, is werkelijk een gevaar voor de democratie? De bestuurlijke elite overtreedt zelf vrijwel iedere wet en kent zichzelf rechten toe op basis van uitzonderingclausules zoals ‘noodgevallen’ en ‘staatsbelang’. Ja, natuurlijk zijn dictatoriale maatregelen in het staatsbelang als de staat een dictatuur wil zijn, en als ‘noodgevallen’ het mogelijk maken om die maatregelen te nemen, dan zal de radicaliserende staat steeds nieuwe noodgevallen creëren. Zie daarvoor de niet aflatende stroom van crisissen die diezelfde staat over ons uitstort.
Het is dan ook niet meer dan logisch dat steeds meer mensen hiertegen bezwaar maken, en dus komt de minister van Justitie (Yeşilgös) met maatregelen tegen verzetsorganisaties, die ze beticht van ‘ondermijning van democratische waarden, fundamentele vrijheden of mensenrechten’. Er worden nieuwe handhavingsinstrumenten ingezet tegen critici, zoals het blokkeren van bankrekeningen en zelfs het verbieden van tijdschriften en kranten. Dat deze organisaties zich nou juist verzetten tegen een landsbestuur dat zich structureel schuldig maakt aan vernietiging van fundamentele vrijheden en mensenrechten, doet er kennelijk niet toe. De nieuwe maatregelen zullen de grootste overtreder (de overheid) uiteraard niet aanpakken. De AIVD waarschuwt voor ‘de complottheorie dat er een kwaadaardige elite aan de macht is’. Tja, hoe zou je een bestuurlijke elite die zichzelf steeds meer macht toekent en die macht vervolgens openlijk misbruikt anders willen noemen?
Opmerkelijk genoeg gebeuren dit soort dingen niet alleen in Nederland, maar in vrijwel alle landen om ons heen. Dat al die regeringen plotseling en synchroon op drift raken en criminaliseren, kan geen toeval zijn. Het duidt erop dat er sprake is van internationale regie. Het bewijst dat regeerders, die verantwoording af horen te leggen aan de bevolking, nu orders van buitenaf uitvoeren. En dat betekent dat ze zich ook nog eens schuldig maken aan landverraad.
Een bevolking die zich dit allemaal laat welgevallen en weigert in te grijpen voordat het te laat is, maakt zichzelf medeplichtig aan deze misdaden. De straf voor die medeplichtigheid zal niet mals zijn, namelijk te moeten leven in een allesomvattende en vernietigende dictatuur. Dit enorme gevaar kan alleen gekeerd worden als we massaal en per direct stoppen de misdadige bestuurlijke elite te erkennen als autoriteit.
(Deze column verscheen in De Andere Krant van 29 april)
Een dictatuur vestigt zich niet van de ene op de andere dag. Het is een proces dat betrekkelijk langzaam begint en vervolgens versnelt. Het is alleen te stoppen als het nog niet te laat is.
Dictatuur is een situatie waarin bestuurders kunnen doen wat ze willen zonder dat ze daarover rekenschap moeten afleggen. Het is een situatie waarin die bestuurders zich niet aan wetten en regels houden, en de bevolking daar juist onder bedelven. Het is een situatie waarin een regering totale controle neemt over de bevolking maar die bevolking geen enkele controle heeft over de regering. En dat is precies wat zich nu aan het voltrekken is.
We hebben te maken met een landsbestuur dat zich nauwelijks nog iets aantrekt van democratische beginselen en wetten, en weigert rekenschap af te leggen over het wanbestuur dat de ene crisis op de andere stapelt, daarbij gesteund door de rechterlijke macht die iedere rechtsgang van burgers tegen de staat bij voorbaat kansloos maakt. Bestuurders passeren openlijk de volksvertegenwoordiging om hun zin door te drijven, zonder daarvoor berecht te worden. Ministers kunnen zomaar miljarden kwijtraken zonder daarover op het matje geroepen te worden, maar als wij meer dan honderd euro uitgeven, moeten we gecontroleerd worden. Is onze uitleg niet naar de zin van de bank (die zich beroept op overheidsdwang) dan wordt onze rekening geblokkeerd waardoor we worden uitgesloten van het betalingsverkeer, en overleven in de praktijk onmogelijk wordt.
Wie tegen al deze ontwikkelingen bezwaar maakt, wordt door de AIVD beschuldigd van ‘radicaliseren’, wordt een ‘anti-overheidsdenker’ genoemd en een ‘bedreiging voor de democratie’. Maar wie radicaliseert er nou werkelijk? Wie anders dan een overheid die zich openlijk tegen de bevolking keert, is werkelijk een gevaar voor de democratie? De bestuurlijke elite overtreedt zelf vrijwel iedere wet en kent zichzelf rechten toe op basis van uitzonderingclausules zoals ‘noodgevallen’ en ‘staatsbelang’. Ja, natuurlijk zijn dictatoriale maatregelen in het staatsbelang als de staat een dictatuur wil zijn, en als ‘noodgevallen’ het mogelijk maken om die maatregelen te nemen, dan zal de radicaliserende staat steeds nieuwe noodgevallen creëren. Zie daarvoor de niet aflatende stroom van crisissen die diezelfde staat over ons uitstort.
Het is dan ook niet meer dan logisch dat steeds meer mensen hiertegen bezwaar maken, en dus komt de minister van Justitie (Yeşilgös) met maatregelen tegen verzetsorganisaties, die ze beticht van ‘ondermijning van democratische waarden, fundamentele vrijheden of mensenrechten’. Er worden nieuwe handhavingsinstrumenten ingezet tegen critici, zoals het blokkeren van bankrekeningen en zelfs het verbieden van tijdschriften en kranten. Dat deze organisaties zich nou juist verzetten tegen een landsbestuur dat zich structureel schuldig maakt aan vernietiging van fundamentele vrijheden en mensenrechten, doet er kennelijk niet toe. De nieuwe maatregelen zullen de grootste overtreder (de overheid) uiteraard niet aanpakken. De AIVD waarschuwt voor ‘de complottheorie dat er een kwaadaardige elite aan de macht is’. Tja, hoe zou je een bestuurlijke elite die zichzelf steeds meer macht toekent en die macht vervolgens openlijk misbruikt anders willen noemen?
Opmerkelijk genoeg gebeuren dit soort dingen niet alleen in Nederland, maar in vrijwel alle landen om ons heen. Dat al die regeringen plotseling en synchroon op drift raken en criminaliseren, kan geen toeval zijn. Het duidt erop dat er sprake is van internationale regie. Het bewijst dat regeerders, die verantwoording af horen te leggen aan de bevolking, nu orders van buitenaf uitvoeren. En dat betekent dat ze zich ook nog eens schuldig maken aan landverraad.
Een bevolking die zich dit allemaal laat welgevallen en weigert in te grijpen voordat het te laat is, maakt zichzelf medeplichtig aan deze misdaden. De straf voor die medeplichtigheid zal niet mals zijn, namelijk te moeten leven in een allesomvattende en vernietigende dictatuur. Dit enorme gevaar kan alleen gekeerd worden als we massaal en per direct stoppen de misdadige bestuurlijke elite te erkennen als autoriteit.
Dictatuur
(Deze column verscheen in De Andere Krant van 29 april)
Een dictatuur vestigt zich niet van de ene op de andere dag. Het is een proces dat betrekkelijk langzaam begint en vervolgens versnelt. Het is alleen te stoppen als het nog niet te laat is.
Dictatuur is een situatie waarin bestuurders kunnen doen wat ze willen zonder dat ze daarover rekenschap moeten afleggen. Het is een situatie waarin die bestuurders zich niet aan wetten en regels houden, en de bevolking daar juist onder bedelven. Het is een situatie waarin een regering totale controle neemt over de bevolking maar die bevolking geen enkele controle heeft over de regering. En dat is precies wat zich nu aan het voltrekken is.
We hebben te maken met een landsbestuur dat zich nauwelijks nog iets aantrekt van democratische beginselen en wetten, en weigert rekenschap af te leggen over het wanbestuur dat de ene crisis op de andere stapelt, daarbij gesteund door de rechterlijke macht die iedere rechtsgang van burgers tegen de staat bij voorbaat kansloos maakt. Bestuurders passeren openlijk de volksvertegenwoordiging om hun zin door te drijven, zonder daarvoor berecht te worden. Ministers kunnen zomaar miljarden kwijtraken zonder daarover op het matje geroepen te worden, maar als wij meer dan honderd euro uitgeven, moeten we gecontroleerd worden. Is onze uitleg niet naar de zin van de bank (die zich beroept op overheidsdwang) dan wordt onze rekening geblokkeerd waardoor we worden uitgesloten van het betalingsverkeer, en overleven in de praktijk onmogelijk wordt.
Wie tegen al deze ontwikkelingen bezwaar maakt, wordt door de AIVD beschuldigd van ‘radicaliseren’, wordt een ‘anti-overheidsdenker’ genoemd en een ‘bedreiging voor de democratie’. Maar wie radicaliseert er nou werkelijk? Wie anders dan een overheid die zich openlijk tegen de bevolking keert, is werkelijk een gevaar voor de democratie? De bestuurlijke elite overtreedt zelf vrijwel iedere wet en kent zichzelf rechten toe op basis van uitzonderingclausules zoals ‘noodgevallen’ en ‘staatsbelang’. Ja, natuurlijk zijn dictatoriale maatregelen in het staatsbelang als de staat een dictatuur wil zijn, en als ‘noodgevallen’ het mogelijk maken om die maatregelen te nemen, dan zal de radicaliserende staat steeds nieuwe noodgevallen creëren. Zie daarvoor de niet aflatende stroom van crisissen die diezelfde staat over ons uitstort.
Het is dan ook niet meer dan logisch dat steeds meer mensen hiertegen bezwaar maken, en dus komt de minister van Justitie (Yeşilgös) met maatregelen tegen verzetsorganisaties, die ze beticht van ‘ondermijning van democratische waarden, fundamentele vrijheden of mensenrechten’. Er worden nieuwe handhavingsinstrumenten ingezet tegen critici, zoals het blokkeren van bankrekeningen en zelfs het verbieden van tijdschriften en kranten. Dat deze organisaties zich nou juist verzetten tegen een landsbestuur dat zich structureel schuldig maakt aan vernietiging van fundamentele vrijheden en mensenrechten, doet er kennelijk niet toe. De nieuwe maatregelen zullen de grootste overtreder (de overheid) uiteraard niet aanpakken. De AIVD waarschuwt voor ‘de complottheorie dat er een kwaadaardige elite aan de macht is’. Tja, hoe zou je een bestuurlijke elite die zichzelf steeds meer macht toekent en die macht vervolgens openlijk misbruikt anders willen noemen?
Opmerkelijk genoeg gebeuren dit soort dingen niet alleen in Nederland, maar in vrijwel alle landen om ons heen. Dat al die regeringen plotseling en synchroon op drift raken en criminaliseren, kan geen toeval zijn. Het duidt erop dat er sprake is van internationale regie. Het bewijst dat regeerders, die verantwoording af horen te leggen aan de bevolking, nu orders van buitenaf uitvoeren. En dat betekent dat ze zich ook nog eens schuldig maken aan landverraad.
Een bevolking die zich dit allemaal laat welgevallen en weigert in te grijpen voordat het te laat is, maakt zichzelf medeplichtig aan deze misdaden. De straf voor die medeplichtigheid zal niet mals zijn, namelijk te moeten leven in een allesomvattende en vernietigende dictatuur. Dit enorme gevaar kan alleen gekeerd worden als we massaal en per direct stoppen de misdadige bestuurlijke elite te erkennen als autoriteit.
0 Reacties
0 Deel acties
